„W Waśni zguba, siła w zgodzie

230 rocznica uchwalenia Konstytucji 3 Maja”

Jednejśmy matki dzieci, a matka w niewoli….- pisał niegdyś poeta o Ojczyżnie naszej, kiedy z trzech stron przyszło jej dźwigać ciężkie doświadczenia. Trzy Czarne Orły próbowały wyrywać sobie, a każdy jak najwięcej polskiej ziemi chciał. Trudne zadanie miał król Stanisław August Poniatowski, kiedy rządy objął w zniszczonym niedolą kraju. Tyle marzeń i planów o silnym państwie było w jego głowie i tyle samo przeciwności losu napotkał gdy chciał wprowadzać reformy. W 1768 roku gdy zawiązała się konfederacja barska Rzeczpospolita stanęła w obliczu wojny domowej. Triumfowały nad nami rosyjskie wojska, a i sam król został porwany choć szybko wolność odzyskał, a z czasem i sprawców osądzono. Nastał trudny czas pierwszego w 1772 roku rozbioru. Wielu Polaków znalazło się poza granicami kraju, upadła polska gospodarka, a zaborcy przejęli kontrolę nad polskimi instytucjami. Ducha umęczonego narodu podtrzymywały kolejne reformy dzięki ,którym przybywało ludzi wykształconych i troszczących się o dobro kraju. Król był ich opiekunem i dobroczyńcą. Gościł u siebie wielu literatów i uczonych. Doceniał historię Polski i pragnął, aby pisarze opisali ją, a zwłaszcza tę bohaterską, chlubną przypominającą rodakom, ze kiedyś Rzeczpospolita była potężna i szanowana wśród państw Europy. W gronie przyjaciół łatwej było snuć plany o wolnej i pięknej Ojczyźnie, o dobrobycie jej mieszkańców. Hugo Kołątaj, Ignacy Krasicki, Stanisław Małachowski, Adam Naruszewicz to tylko niektóre nazwiska zwolenników zmian w państwie. Nadszedł czas wielkich reform. Polska odrodzona pod kierunkiem mądrego króla dążyła do likwidacji zła i zacofania. Sprzyjała temu sytuacja wewnętrzna i międzynarodowa zaborcy bowiem byli między sobą skonfliktowani. Wkrótce obrady rozpoczął sejm Czteroletnim zwany lub Wielkim, bo przecież dokonał wielkiego dzieła. Uchwalił pierwszą w Europie, a drugą na świecie konstytucję.

Było to 3 maja 1791 roku ….” Od rana na placu Zamkowym panowało ożywienie. Wojsko zaciągnęło warty wokół Zamku. Gromadziły się tłumy mieszczan i oczekiwały czegoś niezwykłego, zbawiennego dla ojczyzny…” W sali posiedzeń sejmu zebrali się posłowie wraz z królem, aby nad ustanowieniem nowych praw dla Rzeczpospolitej debatować. Po wielu godzinach uradzono i zatwierdzono, że dla Ojczyzny naszej przyszedł lepszy od dotychczasowego stan. Jak pisał poeta: „ Wielka ma zawitać zmiana: Wolność, równość wszystkim dana, Wszyscy się zjednoczą w pracy, Szlachta, mieszczanie, wieśniacy, Lecz wszyscy też w równej mierze, Polsce winni służyć szczerze…” Konstytucja przyniosła Polakom nowy wymiar wolności, trójpodział władzy, poszanowanie praw stanów społecznych, zniesienie liberum veto i wolnych elekcji oraz uczyniła religię katolicką dominującą, a pozostałym wyznaniom gwarantowała tolerancję.

Choć minęło przeszło dwa wieki od tamtych dni warto wracać myślą do wydarzeń z Warszawy. Warto pamiętać o ludziach, którzy nie szczędzili sił i zdolności, aby służyć ziemi z której pochodzili. Warto uczyć się na błędach przodków, aby podejmować mądre i odpowiedzialne decyzje z myślą, ze powinny służyć wielkiej narodowej wspólnocie ,a nie zaspokajać egoistyczne potrzeby jednostek. We wszystkich trudnych dla Ojczyzny naszej momentach niech towarzyszy nam myśl zapisana w wierszu: „Byle razem ramię w ramię, a wszystko zło się przełamie zapamiętajże narodzie: „ W waśni zguba, siła w zgodzie”.

Galeria zdjęć